distinct, distincte

[distɛ̃, ɛ̃kt]
adjectif

1.	[clair, net]     واضِح  parler d'une voix distincte     تَكَلَّمَ بِصَوْتٍ واضِحٍ  des traces distinctes de pas     آثارُ أقْدامٍ جَليّةٌ

2.	[séparé]     مُغايِر  deux problèmes distincts     مُشْكِلَتانِ مُخْتَلِفَتانِ  deux caractères distincts     شَخْصيَّتانِ مُغايِرَتانِ