gronder

[gʀɔ̃de]
verbe intransitif Conjugaison
دَوّى
 le canon a grondé toute la nuit    
دَوّى المَدْفَعُ طولَ اللَّيْلِ


  

gronder


verbe transitif Conjugaison
وَبَّخَ
 gronder un enfant    
وَبَّخَ طِفْﻻً
 se faire gronder    
تَعَرَّضَ لِلتَّوْبيخِ

Mots proches

Regardez l'image et cochez la bonne réponse.