irriter
[iʀite]verbe transitif Conjugaison
1. | [exaspérer] ضايَقَ un rien l'irrite, ce garçon هَذا الصَبيُّ يَتَضايَقُ مِنْ ﻻ شَيْءٍ |
2. | [MÉD] هَيَّجَ j'ai la gorge irritée حَلْقي مُلْتَهِبٌ irriter les yeux هَيَّجَ العَيْنَيْنِ |
s'irriter
verbe pronominal Conjugaison
تَضايَقَ
s'irriter contre qqn تَضايَقَ مِن فُﻻنٍ |
