secouer
[səkwe]verbe transitif Conjugaison
1. | [agiter] رَجَّ (–ُ) secouer un arbre رَجَّ شَجَرةً secouer un flacon رَجَّ حُنْجورًا |
2. | [hocher, remuer, ébranler] هَزَّ (–ُ) secouer la tête هَزَّ رَأْسَهُ ces nouvelles l'ont secoué هَزَّتْهُ هَذِهِ اﻷَنْباءُ |
3. | fam [réprimander] وَبَّخَ il faut le secouer pour qu'il travaille عَلَيْكَ أَنْ تُوَبِّخَهُ لِكي يَعْمَلَ |
se secouer
verbe pronominal Conjugaison
famتَحَرَّكَ
secoue-toi, au travail ! تَحَرَّكْ، إلى العَمَلِ! |