frustrate
[frʌˈstreɪt]transitive verb Konjugation
1. | [person] Konjugation frustrieren |
2. | [plan, attempt] Konjugation vereiteln |
1. | [person] Konjugation frustrieren |
2. | [plan, attempt] Konjugation vereiteln |
Complétez la séquence avec la proposition qui convient.
… car is parked outside?