enfuir
[ɑ̃fyir]s'enfuir
verbe pronominal Conjugaison
1. | [fuir] Conjugaison huir |
2. | (figuré) [temps] Conjugaison pasar |
1. | [fuir] Conjugaison huir |
2. | (figuré) [temps] Conjugaison pasar |
Indicatif ou subjonctif ? Choisissez la forme qui convient.
¿Por qué (llorar) … Belén?