anhauen
transitives Verb
(umgangsprachlich)
| 1. | [stoßen]
sich (D) etw an etw anhauen sbattere qc contro qc |
| 2. | [anschnorren]
jn um etw anhauen scroccare qc a qn |
ALLEMAND
ITALIEN
ITALIEN
ALLEMAND| 1. | [stoßen]
sich (D) etw an etw anhauen sbattere qc contro qc |
| 2. | [anschnorren]
jn um etw anhauen scroccare qc a qn |
Remplissez le blanc.
Olivier spricht ______________ Lena.