anhauen
transitives Verb
(umgangsprachlich)
| 1. | [stoßen]
sich (D) etw an etw anhauen sbattere qc contro qc |
| 2. | [anschnorren]
jn um etw anhauen scroccare qc a qn |
GERMAN
ITALIAN
ITALIAN
GERMAN| 1. | [stoßen]
sich (D) etw an etw anhauen sbattere qc contro qc |
| 2. | [anschnorren]
jn um etw anhauen scroccare qc a qn |