fronteggiare
verbo transitivo
| 1. |   [affrontare]
 fronteggiare qn/qc sich jm/einer Sache stellen  | 
| 2. | [essere di fronte a] gegenüberliegen (+D) | 
fronteggiarsi
verbo riflessivo
sich gegenübertreten
ITALIAN
GERMAN
GERMAN
ITALIAN| 1. |   [affrontare]
 fronteggiare qn/qc sich jm/einer Sache stellen  | 
| 2. | [essere di fronte a] gegenüberliegen (+D) | 
À quel moment de la journée on prend le repas suivant ?
il pranzo